PREEK VAN PASTOOR/PLEBAAN R.WAGENAAR
GEHOUDEN OP ZONDAG 23 JULI 2023
IN DE ST. JOZEFKATHEDRAAL TE GRONINGEN.

 

In deze vakantietijd zijn velen op reis, niet weinigen naar zon en zee, anderen trekken rond en bezoeken bijvoorbeeld musea en monumenten. Ik denk nu speciaal aan Frankrijk met haar prachtige romaanse en gotische Kerken en Kathedralen. Dikwijls zijn de portalen rijk gebeeldhouwd en ziet men in de halve ronding boven de hoofddeur een uitbeelding van het Laatste Oordeel. Dat is, als het goed is, aan de westzijde van de Kerk, de kant van de ondergaande zon, de dood, het Laatste Oordeel. Daar moet iedereen onderdoor om het Paradijs in te kunnen gaan en het kerkgebouw verwijst naar de hemelse stad.

Het Laatste Oordeel, dat is de oogst, waar het Evangelie van deze Zondag over spreekt. Maar vóór het zover is, is er een lange weg te gaan.

Vorige Zondag ging het over de zaaier en het woord van het Koninkrijk, dat gezaaid wordt in de harten van de mensen. Op het einde was er sprake van de goede akker, waar dit woord vrucht draagt, honderd, zestig, dertigvoud, in geduld.

Hierop sluit de parabel van vandaag aan. Op deze akker van de wereld is de Mensenzoon aan het werk geweest en overal ligt goed zaad. Want de kinderen van het Rijk bevinden zich overal: de Kerk is immers Katholiek, dat betekent algemeen.

Maar ook de vorst van deze wereld, de duivel, zit niet stil. We zien het kwaad overal in de wereld, in de samenleving, in onszelf. De duivel is met alle boze kracht en verleiding in de hele wereld aan het werk, op dezelfde goede grond, die daardoor juist aan het onkruid alle kans tot groei biedt.

De grote les van de parabel is nu, dat wij deze beproeving en ergernis geduldig moeten dragen. In de Kerk is er onvermijdelijk onkruid tussen het tarwe en er zijn goede en slechte vissen in het net, er zijn schapen en bokken, er zijn onaangepaste gasten op het bruiloftsfeest. Moeten wij dan scheiding aanbrengen? Nee, laat alles zo tot het einde, tot de oogst: God zal oordelen. En Hij heeft geduld, ja, een mateloos geduld. Wat is geduld? Geduld komt van dulden. Dat betekent iets aanvaarden, verdragen. Soms tegen je zin. Maar je aanvaardt te ondergaan wat is. Sommige dingen kun je nu eenmaal niet veranderen. Geduld is een houding van vertrouwen en van hoop, bijvoorbeeld ouders, die hun kinderen gelovig hebben opgevoed, maar zien, dat ze daar nu niets meer mee doen. Toch hebben ze goed gezaaid, naar vermogen. Geduld betekent, dat je probeert te aanvaarden, dat je niet alles meteen kunt krijgen. Geduld is een school van verlangen, zo kunnen we leren omgaan met de wet van de geleidelijkheid.

In de zoektocht naar een goed leven is geduld ook een voorwaarde, om het kaf te scheiden van het koren. Wie bereid is om de tijd te dulden, leert te onderscheiden, wat duurzame vreugde is en wat kortstondig genoegen. Kaf en koren. Geduld kunnen we leren, voor de één gemakkelijker dan voor de ander. Het is geen aangeboren talent, eerder een levenskunst, waarin je je kunt oefenen. Je kunt er zelf voor kiezen, wachten is iets anders, iets passiefs. Geduld heeft iets van een goede boodschap, namelijk om te gaan met onze gebreken en te groeien in vrijheid en waardigheid.

DE geduldige is aan onze zijde.

Amen