PREEK VAN PASTOOR/PLEBAAN R.WAGENAAR, GEHOUDEN OP ZONDAG 25 JUNI 2023 IN DE ST. JOZEFKATHEDRAAL TE GRONINGEN.

Weest niet bang voor de mensen – kom voor je geloof in Mij uit, houdt Jezus ons voor in het Evangelie, dat u hoorde.

In een tijd, waarin het geloof vanzelfsprekend was, nog niet zo lang geleden en de Christelijke godsdienst algemeen aanvaard en gewaardeerd, was dat niet zo’n probleem. In restaurants werd er bijvoorbeeld niet vreemd opgekeken, als mensen aan een tafel een kruisteken maakten en even baden. Dat is steeds zeldzamer geworden en vrijwel verdwenen. Het heeft te maken met een vreemde schaamte over iets heel moois.

Maar de tijd is ook zo anders geworden en het menselijk opzicht telt zwaar. Niet anders dan de anderen doen. Niet opvallen. Men zou er zich aan kunnen storen. Moeten mensen iets van hun eigen kunnen uiten en tonen in deze tijd? Hoe moeten we dan ons geloof uiten en beleven en Christus de plaats in ons leven geven, die Hem toekomt?

Eigenlijk heel eenvoudig – in ons bidden thuis en ons vieren met de Kerkgemeenschap in de Zondagse Liturgie, die zoveel geestelijke rijkdom in zich draagt – en dat delen in het gezin, met gelijkgestemden, in de omgang met elkaar. Hoe gaan we in deze tijd van onverschilligheid met elkaar om?

Mensen zijn alleen met zichzelf bezig naar het lijkt. Wij, christenen, mogen daar wél tegendraads in zijn en aandacht voor anderen hebben. We hoeven niet zozeer tegendraads te zijn naar buiten, ons voegen in de samenleving waarin wij staan, maar tegelijk wél als christenmens onszelf blijven.

Heiligen zijn ook altijd tegendraads, omdat zij niet voor de wereld buigen, maar Christus voor ogen houden.

In deze dagen vierden wij enkele markante personen, zoals Thomas More op 22 juni. De machtigste man in Engeland na de koning Hendrik VIII, die in 1538 brak met de Kerk. Thomas More volgde zijn geweten, Gods stem in een mens, en daarom verloor hij alles en stierf hij de marteldood in de Tower – in grote sereniteit en trouw aan zijn geloof.

Gisteren, 24 juni, vierden we de geboorte van Johannes de Doper, de voorloper van onze Verlosser, die tenslotte ook de marteldood zou sterven in de gevangenis, opkomend voor rechtschapenheid, de koning berispend. Johannes, die had gezegd: “ Hij, die na mij komt, maar vóór mij was, moet groter worden, ik kleiner”. 24 juni valt net na de langste dag, 25 december net na de kortste.

De komende week, a.s. donderdag 29 juni vieren we de apostelvorsten Petrus en Paulus, die we overal in Rome samen zien afgebeeld met Christus in hun midden.

Feest in Rome, sinds vele jaren gevierd met een delegatie van het Oecumenisch Patriarchaat in Constantinopel (Istanbul), zoals Rome is vertegenwoordigd op het feest van de apostel Andreas aldaar, dé apostel van de Oosterse Kerken, broer van Petrus, op 30 november. Zo zijn er het hele jaar door tal van uitwisselingen, waar we hier niet veel van horen, maar zich wel ontwikkelen.

Wat moeten wij met al die heiligen? Ze zijn voorbeelden van liefde en trouw jegens Christus, hebben vanuit hun geloof in Hem geleefd en hebben Hem verkondigd en dat met hun leven bezegeld. Getuigen van de Heer zijn lang niet allen martelaar, maar wel standvastig tot de dood toe. Zij zijn voorbeelden voor ons in trouwe liefde. Wij eren hen en mogen ons door hen bemoedigd weten.

Zij toen, vaak in barre tijden. Wij nu.

Maar CHRISTUS VINCIT, Christus overwint!

Amen.