PREEK VAN PASTOOR/PLEBAAN R.WAGENAAR
GEHOUDEN OP ZONDAG 13 AUGUSTUS 2023
IN DE ST. JOZEFKATHEDRAAL TE GRONINGEN.

 

De gebeurtenis van de storm op het meer is beeldrijk en spreekt tot onze verbeelding.

De bron is Marcus, wiens Evangelie eerder werd geschreven. Mattheus legt de accenten wat anders, niet zozeer benadrukt hij het gebrek aan geloof bij de leerlingen. De klemtoon bij Mattheus ligt meer op de erkenning van de leerlingen, dat Jezus de Zoon van God is.

Maar vooral heeft Mattheus het gebeuren uitgebreid met het prachtige tafereeltje, waarin hij Petrus laat ingaan op Jezus’ uitnodiging, over het water naar Hem toe te komen.

Dat is niet zo verrassend bij Mattheus, die op meerdere plaatsen de unieke positie van Petrus beklemtoont, met name in hoofdstuk 16, waarin de sleutelmacht, het primaatschap van Petrus door Christus wordt toegezegd.

Het grijpt ook vooruit op het falen van Petrus en het herstel.

Want de eerste apostel wordt bepaald niet verheerlijkt, letterlijk en figuurlijk zakt hij weg in de twijfel. Angst maakt zich van hem meester. Toch weet hij, waar zijn redding ligt: Heer, red mij.
De uitgestoken hand van Jezus is als het zachte briesje, waarin de profeet Elia in de eerste lezing Gods reddende nabijheid ervaart.

Ook tijd en ruimte vloeien in dit verhaal samen. Jezus, de Verrezene, heeft de chaos overwonnen en voor de Joden, woestijnvolk, was de zee, met diep daarin duivels en zeemonsters bedreigend. Zo staat het in Psalm 18: “Golven van doodsgevaar sloten mij in, een stortvloed van onheil maakte mij angstig. Ik wendde mij tot de Heer in mijn nood en riep mijn God om hulp. Toen stak Hij zijn hand uit en trok mij omhoog uit de golven”.

Zo tornen ook wij soms tegen de storm op en voelen de golven over ons heen slaan. Wanneer het zwaar is in het leven, om welke reden ook, als je over je oren in de zorgen zit, of overweldigd wordt door groot verdriet, ga je wel eens twijfelen. Het is dan moeilijk te geloven in een goede bestemming.

Het lijkt wel een spookbeeld: Waar is God? Petrus weet in doodsangst, wie hij moet roepen: Heer, red mij!

Ook wij zijn vaak kleingelovigen, laten ons gemakkelijk van de Heer wegleiden. Terwijl Hij er IS, dichtbij, maar wij kijken vaak de andere kant uit.

Petrus heeft zijn twijfel overwonnen, zoals de andere inzittenden, die zich voor Jezus neerbuigen en zeggen: Waarlijk, Gij zijt de Zoon van God.

Bij de inzittenden in de laatste regel mogen we denken aan de Kerk. In het bijzonder denk ik aan een prachtig klein mozaïek in de voorhal van de St. Pieter in Rome, het “Navicella” geheten, een scheepje met de apostelen, uit de oude St. Pieter afkomstig.

Dat scheepje staat voor de Kerk, die door de stormen van de tijd gaat, steeds weer bedreigd wordt door aanvallen van buitenaf en nog meer door verdeeldheid, fouten en zonden binnen haar, maar CHRISTUS is daarin.

Met Hem gaat zij nooit ten onder!

Amen.