PREEK VAN PASTOOR/PLEBAAN R. WAGENAAR
GEHOUDEN OP ZONDAG 31 DECEMBER 2023
IN DE ST. JOZEFKATHEDRAAL TE GRONINGEN.

Wat is een cliché? Een gemeenplaats, altijd weer gebruikte, telkens overgenomen uitdrukkingen of woorden. De betekenis is eigenlijk versleten, maar we kunnen niet zonder.

Wat we voelen in bijzondere momenten van vreugde en verdriet, van harte gefeliciteerd en van harte gecondoleerd spreken we zo uit.

Ook de overgang van het oude naar het nieuwe jaar is een moment van versleten zinnen, maar ze zijn het hier ook niet voor niets. We wensen elkaar een zalig uiteinde en een goed begin. We zeggen bijvoorbeeld, dat dit jaar is omgevlogen, wat is de tijd weer snel gegaan, steeds sneller naar het lijkt.

Wat is de tijd? , weet ik het, St. Augustinus zegt: “Indien niemand het me vraagt, weet ik het. Indien iemand het me vraagt en ik het hem wil uitleggen, weet ik het niet meer”. Zo’n alledaagse werkelijkheid, die tegelijk zo raadselachtig is.

Alles heeft zijn tijd nodig, komt tijd, komt raad.

De tijden zijn slecht, de tijden zijn moeilijk en verwarrend.

Maar de tijden, dat zijn wij. Zoals wij zijn, zijn de tijden, zegt St. Augustinus ook. Prediker in het Oude Testament zegt het broodnuchter, zo niet cynisch: er is een tijd om te zaaien en een tijd om te oogsten, er is een tijd om te leven en een tijd om te sterven.

Er is een tijd om te werken en een tijd om op te houden, had erbij kunnen staan.

De Profeten in het Oude Testament zijn optimistischer: zij wijzen naar een lichtende toekomst, die in Christus al begonnen is.

“Er gaat iets gebeuren, laten we daarnaar uitzien, laten we ons voorbereiden”, zo zei Paus Johannes XXIII bij de opening van het Tweede Vaticaans Concilie in 1962, zich distanciërend van de ongeluksprofeten.

“In de hedendaagse stromingen, die de menselijke gemeenschap naar een nieuwe orde schijnt te voeren, dient men veeleer de geheimnisvolle plannen van de goddelijke voorzienigheid te herkennen, die in de loop van de tijden door de activiteiten van de mensen en dikwijls boven hun verwachting hun voltooiing bereiken”, aldus de Paus.

Schepping, zondeval en na duizenden jaren menswording van het Woord – verlossing en voortgang naar de wederkomst des Heren.

In zoverre leven we in de eindtijd.

Tijd, waarin Gods geheimvolle plannen zich verwezenlijken, waarin wij mogen staan en eraan deelnemen en door de worsteling van de tijd steeds weer ontdekken en blijven zien, wat goed is en niet goed, wat waar is en niet waar, waarbij onze moeder, de Heilige Kerk onze gids is, ons helpt te onderscheiden in de wirwar van gegevenheden en ontwikkelingen, om de blik op de toekomst helder te houden, de blik op God, die onze toekomst is.

Tijd en eeuwigheid moeten elkaar omhelzen, ons “nu” staat in een groter perspectief. Dat mogen we op een moment als dit, van overgang naar een nieuw jaar, ons bewust zijn. Wij zijn bestemd voor een nieuwe jeugd.

Dat straalt Maria uit in alle afbeeldingen, die we van haar kennen. Haar eren wij op de eerste dag van het nieuwe jaar als de Moeder van God. Zij heeft Hem mogen baren en dragen, die haar geschapen heeft.

Zo is het onze opdracht Christusdragers te zijn. Maria is voorbeeld en oerbeeld van de Kerk, die Christus wil volgen.

Zo mogen wij aan de hand van Maria vol vertrouwen het nieuwe jaar ingaan, verder op weg naar onze geheimvolle toekomst, die besloten ligt in HEM, die Alpha en Omega is, begin en einde.

Zo wens ik u een zalig uiteinde en een zegenrijk 2024!

Amen.